او را نمی توان از پیش کسوتان وبلاگ نویس طلاب به حساب آورد اما از جمله کسانی است که به واقع می توان گفت از دیرباز تا کنون یکی از وبلاگ های فعال و پرمخاطب را مدیریت می کند .

هر چند شاید در بعضی مجامع  او را ننگی برای جامعه روحانی به حساب بیاورند اما در جمله اول معرفی اینترنتی خود این چنین آورده است (( طبق سنت خانوادگی به تحصیلات علوم دینی مشغول شدم و در سال ۱۳۵۵ به درس خارج رسیدم )) . همچنین در یکی از مصاحبه های خود در مورد اینکه چرا آخوند شده است آورده : ((  بسیاری‌ از اقوام‌ ما آخوند هستند و من‌ هم‌ ناخودآگاه‌ به‌ این‌ سمت‌ سوق‌ داده‌ شدم‌ که‌ البته‌ از این‌ اتفاق‌ هم‌ بسیار خوشحالم؛ چون‌ زمانی‌ که‌ ما آخوند شدیم، کمتر کسی‌ بود که‌ بخواهد به‌ خاطر پست‌ و مقام، لباس‌ روحانیت‌ بپوشد و ما در آن‌ زمان‌ رفتیم‌ و طلبه‌ شدیم. الان‌ هم‌ باز خوشحالم‌ که‌ این‌ لباس‌ را دارم، چون‌ حداقل‌ نشان‌ می‌دهم‌ من‌ آخوندی‌ هستم‌ که‌ هیچ‌ وقت‌ از موقعیت‌ این‌ لباس‌ برای‌ تصاحب‌ پست‌ استفاده‌ نکرده‌ام )) و به قول یکی از وبلاگ نویسان این نشان از آن است که روشنفکرانی که می پندارند آخوند و روحانی از مدرنیته فرسنگ ها فاصله دارد سخت در اشتباهند !!!

محمد علی ابطحی نویسنده وبلاگ وب نوشت که چند سالی است  وبلاگ نویسی را آغاز کرده، از معدود وبلاگ نویسانی است که چه در زمان مسئولیت و چه بعد از آن وبلاگی این چنین پویا را مدیریت می کند . شاید بتوان به مزاح گفت ابطحی اگر نمازش قضا شود نوشته هایش همیشه به روز است . شاید هم به شب !!

ابطحی که به تازگی وبلاگش، در مسابقات جهانی بی سر و ته و عجیب غریب از لحاظ داوری ،وبلاگ های برگزیده ، نحوه برگزاری و ... دویچه وله رتبه نخست را کسب کرده ، هر چند در اکثر یادداشت هایش می توان نشانی از اصلاح طلبی را دید اما بارها نقد هایی به حزب متبوع خود داشته و همچنین از حزب مقابل نیز تعاریفی را بیان کرده که تقریبا وبلاگش را از وبلاگ های یک سو نگر و متعصب در امر سیاست متمایز کرده است .

از اشکالاتی که شاید در وبلاگ وب نوشت هیچ گاه به چشم نیاید بنر یا تاپ سایت ابطحی است . آنجا که نوشته سایت شخصی محمد علی ابطحی . در واقع از مشخصات وب نوشت مشهود است که این صفحه یک سایت نیست بلکه وبلاگی پویاست . بنابراین اگر آن را به وبلاگ شخصی محمد علی ابطحی تغییر دهد علاوه بر اینکه خود را یک وبلاگ نویس دانسته از لحاظ فنی نیز اقدامی صحیح را انجام داده است . هر چند خود ابطحی در جشن تولد پرشین بلاگ به این موضوع پاسخ داد و گفت ((آن موقع که من این وبلاگ را ثبت کردم به دلیل جو موجود ، نمی خواستم خود را وبلاگ نویس بدانم و حرفی از وبلاگ به میان بیاورم و همه جا وب نوشت را سایت می خواندم ))، اما دیگر آن جو وجود ندارد .

              خرداد 85 ، جشن تولد پرشین بلاگ

از نکات جالب و خوب وبلاگ وب نوشت نمایش اکثر کامنت ها (چه موافق و چه مخالف) در وبلاگ می باشد . اما دو نکته از ایرادات صفحه نظرات دیگران ، می باشد .
1- مشخص نیست نظرات در مورد کدام یک از پست ها ، نوشته شده اند یا اگر مثلا بخواهیم نوشته ی یکسال قبل را بخوانیم نمی توانیم از نظراتی که برای آن درج شده آگاه شویم .

2- در پاسخ هایی که از سوی ابطحی به نظرات داده می شود به واضح می توان یک نوع طفره رفتن را یافت . ابطحی به هر دلیل نامعلومی سعی در عدم پاسخگویی به سوالات دیگران دارد و با به کار بردن کلمات ممنون ‍، من موافقم ، در جریان نیستم و ... جوابی کوتاه و نه چندان جالب می دهد .

 از دیگر نکاتی که وبلاگ ابطحی را جذاب کرده عکس هایی است که وی در وبلاگ خود قرار می دهد . بعضی از این عکس ها را حتی بهترین خبرنگاران نیز نمی توانند شکار کنند ولی چون ابطحی در بسیاری از جلسات و برنامه های دولتی و سیاسی حضور دارد به راحتی و همراه با تلفن همراه خود به شکار لحظه ها می پردازد . حال این نکته که آیا وی در این جلسات کار دیگری به غیر از عکس گرفتن ندارد به این بحث مربوط نمی شود .
نکته ای که در عکسهای وبلاگ وب نوشت وجود دارد عدم درج نام وبلاگ یا آدرس وبلاگ بر روی عکس هاست به طوری که اگر در سایت یا وبلاگ دیگری قرار بگیرد نمی توان از صحت و سقم درستی عکس ها و یا حتی عکاس و دیگر مسائل آن با خبر شد .

اما در مورد حرفه ای بودن و اینکه عکس های این وبلاگ در بسیاری از سایت ها و مجلات و حتی به عنوان عکس برگزیده انتخاب می شود هیچ شک و شبهه ای نیست .

ابطحی هر چند در نوشته های خود سبکی ساده و بیانی روان دارد اما بسیاری از نوشته هایش به مانند یک خبرگزاری عمل می کند و ایده و تفکر وی نیست ، بلکه وی ناقل آن مطالب است .

از دیگر نکاتی که می توان آن را در وبلاگ وب نوشت نقد کرد ، مسئله ادعای محمد علی ابطحی است . محمد علی ابطحی در واقع خود را یکی از وبلاگ نویسان آشنا با مشکلات جوانان می داند و بارها از شعار دانستن حق مردم است استفاده کرده است . اما نه تنها چندان نکته ی قابل ملاحظه ای برای حل مشکلات جوانان در وبلاگ وی یافت نمی شود بلکه در مورد جلسات و برنامه هایش در بسیاری از موارد عبارت (( نمی توان آن را در این جا بیان کرد )) به کار برده است که نشان از آن است که دانستن چندان هم حق مردم نیست .

 نقد و بررسی وبلاگ ابطحی را نمی توان در یک پست از وبلاگ گنجاند . ادامه بررسی وبلاگ وب نوشت را به نوشته های بعدی موکول می کنم .امیدوارم سید محمد علی ابطحی تا پست بعدی نظراتش را در مورد این نقد و بررسی به ما ارائه دهد و حتی بسیار خوب است که وی نیز این وبلاگ را در وبلاگ خود نقد کند و از تجربیات ، پیشنهادات و انتقاداتش ما را بی نصیبت نگذارد .

نوشته شده توسط : محمد حامد احسان بخش

نظرات دیگران [ نظر]